Posted on

Սև փարփար

Սև փարփար, (լատ.՝ Fulica atra) ջրահովվիկների ընտանիքի թռչուն։ Նստակյաց է, տարածված։
Արտաքին կառուցվածք
Մարմնի երկարարությունը 36-38 սանտիմետր է, թևերի բացվածքը՝ 70-80 սանտիմետր, կենդանի զանգվածը՝ 500-1100 գրամ։ Հասունի փետրածածկի ընդհանուր գունավորումը սև է, որովայնը՝ մոխրագույն երանգով։ Ճակատի ակնառու վահանաձև կոշտուկն ու կտուցը սպիտակ են։ Մատների լողակները ժանյականման են, կտուցը՝ կարճ ու սուր, աչքերը՝ կարմրագորշագույն։ Երիտասարդի ընդհանուր փետրածածկը մուգ մոխրագույն է, վզի առջևի և դիմային մասերը՝ ավելի բաց գույնի, կտուցը՝ մոխրագույն։Հանրապետությունում համառվում է բնադրվող, չվող թռչուն, հանդիպում է բոլոր բնական և արհեստական ջրավազաններում ու լձերում, մասնավոռապես Սևանում, Արփա լձում և Արարատյան հարթավայրի ձահձուտներում ու լձակներում։
Կենսակերպ
Օրվա մեծ մասն անցկացնում է ջրի վրա։ Վտանգի դեպքում արագ սուզվում է կամ թռիչքի դիմում ծուլորեն, ջրից պոկվում է դժվարությամբ՝ թափավազքի օգնությամբ՝ թևերի հաճախակի թափահարումներով, հաջորդ պահին վայրէջք է կատարում ծանրորեն ջուրն ընկնելով։ Սև փարփարներն ամբողջ կյանքի ընթացքում ապրում են երամներով։ Բնակվում է բոլոր բնական և արհեստական ջրավազաններում, ճահճուտներում, լճերում, դանդաղահոս գետերում։ Սնվում է ջրային բույսերով, որդերով, միջատներով։ Հարսանեկան խաղերն ընթանում են արուների անզիջում պայքարով՝ ճակատ առ ճակատ հարձակումներով, թևերի ու ոտքերի հարվածներով և ականջ ծակող սուր ճիչերով։ Սև փարփարները բնադրում են զույգերով՝ եղեգնուտում։
Բույնը
Բույնը (տրամագիծը՝ 30- 40 սանտիմետր) նման է հարթակի, կառուցում են արուն և էգը՝ եղեգի ցողուններից կամ տերևներից՝ ապրիլ-հունիսին։ Առաջին ձվերը բներում հայտնվում են ապրիլի 1-ին կեսից։ Դնում է 53 միլիմետր տրամագծով, մոխրավուն՝ սև պտերով 6-12ձու։ Թխսակալում են արուն և էգը՝ 21-22 օր։ Հուլիս-օգոստոսին 65-80 օրական ձագերը լիարժեք տիրապետում են թռիչքին։

Որսի տարածված թռչուն է։

Posted on

Ձկնկուլ

Ձկնկուլներ (լատ.՝ Phalacrocoracidae), հավալուսնանմանների կարգի թռչունների ընտանիք։ Հայտնի է 30, ՀՀ-ում՝ 2 տեսակ՝ մեծ ձկնկուլ և փոքր ձկնկուլներ: Մեծ ձկնկուլի բնադրագաղութները Գիլլի լճի չորացումից հետո անհետացել են։ Մեծ թիվ են կազմում փոքր ձկնկուլի բնադրագաղութները Արարատյան դաշտում։ Աչքի են ընկնում միջին երկարության, կեռ ծայրով, ատամնանման եզրեր ունեցող կտուցով, երկար վզով։

Մեծ ձկնկուլ

 
Մեծ ձկնկուլ (լատ.՝ Phalacrocorax carbo), ձկնկուլների ընտանիքի թռչուն։ Նստակյաց է, քիչ տարածված։
Մարմնի երկարությունը՝ 80-100 սմ է, թևերի բացվածքը՝ 130-160 սմ, կենդանի զանգվածը՝ 1,8-3 կգ։ Գլուխը հիմնականում սպիտակ է, ազդրերին կան սպիտակ, ցայտուն ձվաձև բծեր։ Մարմնի փետրածածկը սև է, մեջքը՝ կանաչ մետաղ, փայլով։ Աշնանը կանաչ փայլը, գլխի, ազդրերի սպիտակ բծերը բացակայում են։ Երիտասարդը վերևից սև-դարչնագույն է, ներքևից՝ աղոտ սպիտակ։ Հաճախ, թևերը տարածած, նստում է քարերին, ծառերին՝ թաց փետուրները չորացնելու համար։

Տարածվածություն
1985-1995 թվականներին ՀՀ տարածքի 22 կետից յուրաքանչյուրում չուի ընթացքում գրանցվել են մինչև 980, բնադրման շրջանում՝ 1-10 թափառող անհատներ։ Տարածված է Եվրոպայում, Ռուսաստանում, Հարավային և Միջին Ասիայում, Անդրկովկասում, Աֆրիկայում, Հնդկաստանում, Չինաստանում, Հարավարևելյան Ասիայում, Ավստրալիայում։ Սևանա լճի ավազանում վարում էր նստակյաց կենսակերպ։ Մինչև 1950-ական թվականները ոչնչացվել է որպես ձկնային տնտեսության վնասատու։ Ներկայումս հազվադեպ հանդիպում է Սևանա և Արփի լճերում՝ չուի ժամանակ և ամռանը։ Ձմռանը, ոչ ամեն տարի՝ Սևանա լճում, Ախուրյանի ջրամբարում և Արարատյան հարթավայրի չսառցակալող ջրամբարներում։

Բնադրում
Բույնը գաղութային է՝ եղեգնուտում։ Դնում է 66 մմ տրամագծով, բաց կանաչ երկնագույն 3-4 ձու։ Բնադրում են գաղութներով, այլ ջրաճահճային թռչունների հետ։ Բույնը տեղադրված է աղուտային, կոնաձև, եղեգից, ջրաճահճային բուսուտներում։ Բազմանում են հունիս-հուլիսին։ Թխսումը՝ 28-30 օր։ Զագերը զարգանում են դանդաղ, սկսում են թռչել 2,5 ամիս հետո։ Չուի շրջանում կարելի է հանդիպել 5-30 առանձնյակներից խմբերի, իսկ ձմռանը, Սևանա լճում՝ առանձին անհատների, Ախուրյանի և Արարատյան հարթավայրի չսառցակալող ջրամբարներում՝ 20-40 առանձնյակներից։ 1930-ական թթ. Գիլլի լճում հաճախ կազմակերպված մեծ ձկնկուլի ձվերի ու ձագերի ոչնչացման միջոցառումների և հետագայում լճի չորացման հետևանքով բնադրագաղութներն իսպառ վերացել են։

Գրանցված է ՀՀ Կարմիր գրքում։

Փոքր ձկնկուլ

Փոքր ձկնկուլ (լատ.՝ Phalacrocorax pygmeus), ձկնկուլների ընտանիքի թռչուն։ Տարածված է Ալժիրում, Բալկանյան թերակղզում, Հունգարիայում, Սև և Կասպից ծովերում, Սիրդարիայում, Փոքր Ասիայում և Իրաքում։ Քաշը կազմում է 600-1000 գրամ։ Հայաստանի Հանրապետությունում համարվում է որպես ձմեռող տեսակ (նախկինում՝ բնակվող, չվող)։ Թվաքանակը փոքր է։ Մինչ Սևանա լճի մակարդակի նվազելը նրանք բնադրվում էին Գիլլիի եղեգնուտներում, մեծ ձկնկուլների հետ։ Ձվադրում է ապրիլ-մայիս ամիսներին, դնում է 5–6 երկնագույն ձվեր։ Սնվում է մանր ձկներով։ Միսը որպես սնունդ պիտանի չէ։

Գրանցված է կարմիր գրքում։

Posted on

Սուզակներ

Սուզակներ, սուզականմանների կարգի ջրլող թռչունների ընտանիք։ Հայտնի է 21, Հայաստանի Հանրապետությունում՝ 5 տեսակ՝ մեծ սուզակ, մոխրաայտ սուզակ, փոքր սուզակ, կարմրավիզ սուզակ, սևավիզ սուզակ (վերջին 3-ի կենսակերպն ուսումնասիրված է մասնակի)։ Կենդանի զանգվածը 120-2000 գ է։ Օժտված են ջրում սուզվելու կատարյալ ունակությամբ։ Գլուխը փոքր է, կտուցը՝ կարճ, սրածայր, վիզը՝ երկար, մարմինը՝ ամփոփ, կլորավուն, մատները՝ եգրալողաթաղանթավոր, ոտքերը դասավորված են մարմնի հետին մասում։ Գլուխը և վիզը սև են՝ ոսկեգույն, կարմիր զարդափետուրներով։ Սնվում են ջրային միջատներով, ձկներով։

Մեծ սուզակ

Մեծ սուզակ (լատ.՝ Podiceps cristatus), սուզակների ընտանիքի ջրլող թռչուն։ Նստակյաց է, տարածված։
Բնակվում է լճերում, ջրամբարներում, ճահճուտներում, ձկնաբուծական լճակներում։
Մարմնի երկարությունը՝ 46-51 սմ է, թևերի բացվածքը՝ 85-80 սմ, կենդանի զանգվածը՝ 0,6-1,5 կգ՚։ Վիզը երկար է, բարակ։ Բնադրման շրջանում փուփուլը սև է, վզի զարդափետուրները՝ սև ու շիկակարմիր-դարչնագույն։ Հետբնադրման շրջանում փետրածածկն ավելի բաց գույնի է, մեջքը՝ մոխրագույն, մարմինը ներքևից՝ սպիտակ։ Կտուցը երկար է, վարդագույն։ Հաճախ, հատկապես ձմռանը, հանդիպում է թաքստոցից և ջրափերից հեռու։ Անթերի լողորդ է. կեր հայթայթելու համար կամ վտանգի պահին կարող է սուզվել ջրի ամենախորը շերտերը։ Թռիչքի է դիմում ծուլորեն. թևերի թափահարման օգնությամբ վազքով բավական տարածություն է անցնում ջրի մակերեսով, ապա օդ բարձրանում։
Բնադրազույգեր է կազմում մարտի 1-ին կեսից մայիսի սկիզբը։ Բույնը լողացող հարթակ է՝ ճահճաբույսերից։ Բնադրում է եղեգնուտում։ Բներում առաջին ձվերը հայտնվում են ապրիլի 1-ին կեսից մայիսի վերջ։ Դնում է 56 մմ տրամագծով, կավճագույն-սպիտակ 1-7 ձու։ Թխսակալում է 25- 27 օր։ Բնից հեռանալիս ձվերը քողարկում է՝ ծածկելով եղեգի կտորներով։ Ձվերի կորստի դեպքում թխսման բնազդով բույն է բերում ձվերի չափի և գույնի առարկաներ ու թխսակալում որոշ ժամանակ։ Ձագերը բներում հայտնվում են մայիսի վերջ-հունիսին։ Մայր թռչունը ձագերին տեղափոխում է մեջքին՝ փետուրների մեջ առած, և անկորուստ կարող է սուզվել ջրի խորքերը։ Ձագերը թռիչքի պատրաստ են կյանքի 50-56-րդ օրը։ Սնվում է մանր ձկներով, ջրային անողնաշարավորներով, բույսերով։

Փոքր սուզակ

Փոքր սուզակ (լատ.՝ Podiceps ruficollis, Tachybaptus ruficollis), ջրային թռչուն։ Տարածված է Եվրոպայում, Ասիայում, Աֆրիկայում, Ավստրալիայում, Մալայան և Խաղաղ օվկիանոսի այլ կղզիներում։
Ընդհանուր փետրավորումը գորշասևագույն է, այտերը և պարանոցի առջևի մասը ժանգաշիկավուն է, ձմռանը մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, իսկ ստորին մասը սպիտակ։ Գլխի վրայի փետուրները բացակայում են։ Քաշը ՝ 110-250 գրամ է։ Հանդիպում է բոլոր ջրամբարներում, մասնավորապես եղեգնապատ հատվածներում։ Բույնը ամրացված է ջրի հատակից դուրս ցցված բույսերի ցողուններին։ Ձվադրում է ապրիլին, դնում է 4-6 սպիտակ ձվեր։ Սովորաբար զգույշ թռչուն է, խուսափում է ցերեկային ժամերին ջրի ազատ մակերես դուրս գալուց, եթե հանկարծակի չնչին վտանգ է լինում թռչունն անմիջապես սուզվում է ջրի խոր շերտերը։ Ունի ուժգին ձայն միաժամանակ շատ գեղեցիկ և հաճելի երանգով։ Կերը հայթայթում է ջրի մակերեսից կամ ջրի խորը շերտերից։ Սնվում է հիմնականում միջատներով, թրթուրներով և մանր ձկներով։
Թռչնի այս տեսակը տարածված է Եվրասիայում և Աֆրիկայում։

Posted on

ՍԱՊ-ԳՀԱՊՁԲ-19/03 ծածկագրով վարչական սարքավորումների ձեռք բերմանհայտարարություն և հրավեր

«Սևան» ազգային պարկ» ՊՈԱԿ-ի կարիքների համար ՍԱՊ-ԳՀԱՊՁԲ-19/03 ծածկագրով վարչական սարքավորումների ձեռք բերմանհայտարարություն և հրավեր

http://www.gnumner.am/website/images/original/Minchev_5mln_GH_apranq_T-.pdf

Posted on

Լճածածան

Արծաթափայլ լճածածանը (Crucian carp) լիճ է ներթափանցել 1980-ական թվականների սկզբին: Սևանա լճում աճում է լճածածանի մեկ պոպուլյացիա, որն այստեղ առաջացնում է բազմաթիվ սնվող և բազմացող վտառներ: Արդեն 1990 թվին արծաթափայլ լճածածանի արդյունագործական որսաչափը կազմել է մոտ 200 տ: Այն զանգվածաբար հանդիպում է Սևանա լճի ամբողջ ափամերձ հատվածում, հասուն գոնադներով մտնում է Լիճք, Ծակքար, Մասրիկ, Արգիճի և այլ գետեր: Ձվադրում է նաև լճում: Պոպուլյացիայի հիմնական մասը բազմանում է
4-րդ տարում: Ձվադրությունը սկսվում է մայիսի վերջին և շարունակվում մինչև օգոստոս: Պոպուլյացիան ներկայացված է հիմնականում էգերից, արուները կազմում են մոտ 1 %: Լճածածանի բացարձակ պտղաբերությունը տատանվում է 14.8-168.9 հազար ձկնկիթի` միջին հաշվով կազմելով 74.5 հազար ձկնկիթ:
Լճածածանը, իր սննդառության բնույթով պոլիֆագ է (ամենակեր), կարող է խորացնել սաղմոնազգի և ծածանազգի ձկնատեսակների կերային բազայի այն բացասական հետևանքները, որոնք նկատվել են դեռևս 1980-ականների կեսերին: Լճածածանը սննդառության առումով համարվում է մրցակից տեղի ձկնատեսակների համար: 2005 թ. ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ լճածածանը աստիճանաբար տարածվում է ոչ միայն ափամերձ գոտիներում, այլև լճի խորքերում` սնվելով սիգի հիմնական կեր հանդիսացող զոոպլանկտոնով:
Սևանա լճում լճածածանի սննդառության և վերարտադրման առանձնահատկությունների ուսումնասիրությունները թույլ են տալիս ենթադրել, որ, Սևանի սակավատեսակ իխտիոֆաունայի պայմաններում, այս նոր տեսակը ընդունակ է ավելացնել իր թվաքանակը, ինչը հաստատվում է 2000-2005 թ. որսաչափի մեծացմամբ: Կարելի է ենթադրել, որ անսահմանափակ որսի արդյունքում, լճի մակարդակի բարձրացման և օլիգոտրոֆացման պայմաններում լճածածանի տարածումը կսահմանափակվի, քանի որ վերջինս նախընտրում է օրգանական նյութով հարուստ ջրերը: Սևանա լճում լճածածանի թվաքանակի մեծացումը կարող է բացասաբար ազդել Սևանի էնդեմիկ ձկնատեսակների վրա:

Posted on

Հայկական որոր

Հայկական որոր (լատ.՝ Larus armenicus), խոշոր որոր է, որը բնակվում է Կովկասում, Մերձավոր Արևելքումև Միջին Արևելքում։ Անցյալում այն դասակարգվում էր որպես արծաթագույն որորի ենթատեսակ, բայց ավելի ուշ այդ որորին դասակարգեցին որպես առանձին տեսակ։
Հայկական որորը նման է դեղնաոտք որորին, սակայն ավելի փոքր է, և ունի մուգ մոխրագույն հատվածներ գլխի և մեջքի շրջաններում։ Թևերի շրջանում սև երանգավորումը ավելի լայն է և ավելի քիչ սպիտակ բծերով։ Կտուցըկարճ է։ Առաջին ձմռան ժամանակ թռչունները հիմնականում մոխրագույն-շագանակագույն են։
Բնադրում են Հայաստանի, Վրաստանի, Թուրքիայի և Իրանի լեռնային լճերի մոտ։ Թվաքանակով ամենամեծ պոպուլյացիան Հայաստանում է՝ Սևանա, Արփի լճերի, Արաքս, Հրազդան և Ախուրյան գետերի շրջակայքում[3]։ Թռչունների մեծ մասը ձմեռում է Թուրքիայում, Լիբանանում և Իսրայելում։ Որոշ առանձնյակներ՝ Կիպրոսում, Եգիպտոսում և Պարսից ծոցի երկրներում։
Բույնը կառուցում են բուսականությունից առափնյա հողի վրա կամ կղզիներում։ Դնում են 3 ձու, հիմնականում ապրիլ ամսին։ Բները գտնվում են շատ մոտ միմյանց և կարող են տարածքային հակասություններ առաջանալ որորների միջև։

27867630_156862598444800_1842888012758263627_n
DSCN2369
DSCN2376
հայկական որոր

Posted on

Շնորհավոր Մարտի 8

Սիրելի կանայք և աղջիկներ, <<Սևան>> ազգային պարկ>> ՊՈԱԿ-ի անձնակազմը ի սրտե շնորհահավորում է Մարտի 8-ի՝ գարնանային այս գեղեցիկ տոնի կապակցությամբ, ցանկանում հավերժ գեղեցկություն և երիտասարդություն, անսահման սեր, երջանկություն և առողջություն:

Posted on

Տնօրեն

                               

 

 

 

ԿԱՐԵՆ ՄՆԱՑԱԿԱՆՅԱՆ

Տնօրեն

«Սևան» ազգային պարկ» ՊՈԱԿ 

 

 Կենսագրական տվյալներ

Ծննդյան տարեթիվ, ամսաթիվ, ծննդավայր

1981թ. փետրվարի 20, Կոտայքի մարզ, գ. Կոտայք

Կրթություն   

2010-2016թթ. սովորել է Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարանում

Մասնագիտություն: <<Ագրոպարենային համակարգի հաշվապահական հաշվառում և աուդիտ>>

Որակավորում: Տնտեսագիտության բակալավրի աստիճան

Աշխատանքային գործունեություն

2005-2018թթ. Կոտայք գյուղի ավագանի
2018-2020թթ. զբաղեցրել է Կոտայք գյուղում վարչական ղեկավարի պաշտոնը
07.09.2020-31.10.2020թթ. զբաղեցրել է <<Սևան>> ազգային պարկ>> ՊՈԱԿ-ի տնօրենի խորհրդականի պաշտոնը
01.11.2020-15.04.2022թթ. զբաղեցրել է <<Սևան>> ազգային պարկ>> ՊՈԱԿ-ի տնօրենի տեղակալի պաշտոնը
18.04.2022-11.12.2023թթ. զբաղեցրել է <<Սևան>> ազգային պարկ>> ՊՈԱԿ-ի տնօրենի առաջին տեղակալի պաշտոնը
12.12.2023թ-ին նշանակվել է <<Սևան>> ազգային պարկ>> ՊՈԱԿ-ի տնօրեն

 

 

Հեռ. ՝                                 (+374 261) 2 40 44

Էլ. հասցե՝                          sevansnco@env.am

 

 

 

 

Posted on

Սելիմի քարավանատուն

Տեղադրությունը, կառուցվածքը և պատմությունը. գտնվում Է ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Գեղհովիտ գյուղից 18 կմ հարավ, ՀՀ Գեղարքունիքի և Վայոց ձորի մարզերի սահմանագլխին՝ Սելիմի լեռնանցքի ամենաբարձր կետում՝ ծովի մակերևույթից 2410 մ բարձրության վրա, մի գեղատեսիլ վայրում, որտեղից բացվում է Վարդենիսի լեռնաշղթայի ալպյան գոտու տպավորիչ համայնապատկերը: Քարավանատունը մատչելի է ՄարտունիԵղեգնաձոր նորակառույց և բարեկարգ ավտոխճուղով և գտնվում է նրա անմիջապես ձախ կողմում: Հայաստանի ամենալավ պահպանված ու առավել հանրահայտ քարավանատներից է: Նրա կառուցման ճշգրիտ ժամանակը հայտնի է երկու՝ հայերեն և արաբատառ պարսկերեն շինարարական արձանագրություններով: Երկուսում էլ քարավանատան կառուցող է հիշատակվում Չեսար Օրբելյան իշխանը, իսկ կառուցման տարեթիվը՝ ՉՁԱ (1332 թ.): Արաբատառ պարսկերենով արձանագրության մեջ քարավանատան կառուցման թվականը ստացվում է 1326-1327 թթ., որը հավանաբար սկսման տարեթիվն է: Արաբատառ արձանագրության առկայությունը հուշարձանի վրա պայմանավորված է այս լեզվի միջազգային նշանակությամբ առևտրական ճանապարհների վրա: Հայերեն արձանագրությունը փորագրված է նախասրահի աջ պատին, իսկ արաբատառ պարսկերենը՝ մուտքի բարավորի վրա: Քարավանատունը տեղադրված է ճանապարհին զուգահեռ, սառնորակ աղբյուրից ոչ հեռու: Շինարարության մեջ օգտագործված բազալտ քարի գույնը ներդաշնակում է քարքարոտ տեղանքին: Ճանապարհի ուղղությամբ արևմուտքից-արևելք ձգվող շինությունը բաղկացած է երեք մասից՝ բուն քարավանատան եռանավ դահլիճից, արևելյան կողմից սրան հարող նախասրահից և վերջինիս կողքին գտնվող երբեմնի թաղածածկ, այժմ կիսավեր մատուռից: Բավականաչափ մեծ՝ 13×26 մ չափեր ունեցող դահլիճը երկշարք (յուրաքանչյուր շարքում 7- ական) մույթերի տեղադրությամբ բաժանված է երեք նավերի՝ միջինը 5,3 մ, կողքերինը՝ 3,05-3,02 մ լայնությամբ: Մույթերը կարճ են, հատակագծում խաչաձև: Միջին և կողային նավերը ծածկված են գլանաձև թաղերով՝ հենված թաղակիր կամարներին: Վերջինների համար հենարան են ծառայում պատերն ու մույթերը իրար միացնող կամարների միջև տեղավորված պահունակները, որոնց քայլը համապատասխանում է մույթերի քայլին: Մույթերի միջև տեղադրված են քարակերտ մսուրներ: Դահլիճի մի անկյունում տեղակայված է ամբողջական բազալտ քարից կերտված մի գուռ՝ անասուններին ջուր տալու համար: Դահլիճի արևմտյան վերջավորությունում, կողային նավերի լայնությամբ, ոչ մեծ չափերի մեկական սենյակներ են՝ քարավանը ուղեկցող մարդկանց համար: Դահլիճի միակ մուտքը արևելյան կողմից է՝ նախասրահից: Շուրջ 340 քառ. մ մեծությամբ դահլիճը ծածկված է երկլանջ կտուրով, որն ամփոփում է երեք զուգահեռ թաղերը: Լուսավորումն իրականացվում է միջին թաղի գագաթի երեք երդիկների միջոցով: Երկլանջ կտուրը սալարկված է հնարամիտ ձևերով՝ անձրևանցիկություն ապահովող քարակերտ կղմինդրներով: Սելիմի քարավանատուն 50 Նախասրահը ոչ մեծ չափերի (5,35×9,0 մ) ուղղանկյուն սենյակ է՝ ծածկված թաղակիր երեք կամարներին հենվող թաղով: Արևելյան կողմից թաղակիր կամարները հանգչում են երեք պատուհանակներին, արևմտյան կողմից՝ բազմանիստ կիսասյուներին: Ներքին տեսքի հարստացմանն են ծառայում ստալակտիտազարդ պսակ ունեցող 6 պատուհանները (4` արևելյան և 2` հյուսիսային պատերում): Ինչպես ժողովրդական բնակելի տներում, այնպես էլ այստեղ, դրանք օգտագործվել են կենցաղային նպատակների համար: Նախասրահի երկլանջ կտուրը նույնպիսի քարակերտ կղմինդրով է սալարկված և կենտրոնական մասում ունի երդիկ: Բոլոր երդիկները ստալակտիտազարդ են: Իր ձևերով հատկապես հարուստ է նախասրահի հարավային ճակատը, որի կենտրոնում՝ խորշի մեջ ամփոփված է մուտքը: Սրա կիսաշրջան բարավորի հարթությունը պատված է վերը նշված պարսկերեն արձանագրությամբ: Խորշի անցումը պատի հարթությանը իրականացված է վերնաձիգ ստալակտիտային փարթամ պսակի միջոցով: Երկու կողմերում՝ ստալակտիտազարդ գոտու վրա կան բարձրաքանդակներ, ձախ կողմում թևավոր կենդանու, աջ կողմում՝ ցուլի: Խիստ գործնական բնույթի այս կառույցի ընդհանուր առմամբ պարզ լուծված ներքին և արտաքին ճարտարապետության գեղագիտական հատկանիշների բարձրացմանը էապես նպաստում են հարդարանքի վերը նշված միջոցների չափավոր կիրառությունը, որով այն տարբերվում է նմանատիպ այլ քարավանատներից: